درآمدی بر اقتصاد هنر معاصر

در 25 سال گذشته ارزش بازار هنر بیش از دو برابر شده و تنها در دو سال پیش گردش مالی این بازار حدود 63.8 میلیارد دلار بوده است.هنر مدرن زیربنای فروش حراج هاست، اما هنر معاصر اهمیتی به مراتب بیشتر دارد چرا که صاحب گردش مالی چشمگیری است که از سال 2000 به این سو 1370 درصد افزایش داشته است . هنر مدرن و معاصر بیشترین تراکنش های مالی را دارند و سود آور ترین بخش های بازار هنر را تشکیل می دهند . اما به راستی چرا این میزان رشد در این دو بخش هست ؟ نخست آنکه پس از جهانی شدن بازار هنر ، بازار های کشور چین ، هند ، روسیه و برزیل که اقتصادی پایدار داشته اند ، رشدی فراوان کرده است . رونق این بازار ها بیشتر به خاطر رشد تقاضای داخلی در اثر افزایش توان اقتصادی مجموعه داران بوده است . همین توان اقتصادی ، نمایشگاه ها ، گالری ها و حراجی ها را واداشته تا دست به کار فروش آثار در کشورهای خودشان شوند. دلیل دیگر ، در ویژگی خود این کالا ها نهفته است . سبک های قدیمی تری مثل آثار امپرسیونیستی دیگر چندان در دسترس نیستند و بهترین های شان به گالری ها ، موسسه ها یا مجموعه های خصوصی تعلق دارند، اما آثار هنر معاصر بنا به ماهیت شان بی شمارند و پیوسته تولید می شوند.

پیشرفت فناوری های نو و تجارت الکترونیک نیز به رشد بازار هنر معاصر کمک کرده و اطمینان مجموعه داران به خرید آنلاین افزایش یافته است .تغییر شیوه مدیریت فروش تنها تاثیر فناوری های تازه نیست، بلکه گردش اطلاعات و تاثیر ان بر اراده شفاف بازار هنر نیز مهم است.ظهور سایت های و اپلیکیشن های تازه مثل نیک زی خودمان ( ( neekzee ، بی تردید نقش مهمی در این راستا ایفا کرده و غیر مستقیم درآمد واسطه های فروش آنلاین را بالا برده است . این درآمد درسال 2015 به 3.3 میلیارد دلار ، یا 7 درصد کل بازار هنر ، رسید.

( Hiscox e ArtTactic,The Hiscox Online Atr Trade Report 2016,Londra,Hiscox,2016 )

افزایش تعداد مجموعه داران و گسترش مالی بازار هنر فیزیکی دیگر از عوامل رشد است.هنر به قصد سرمایه گذاری پناهگاهی امن به حساب می آید و راهی است برای تنوع بخشی به سبد سرمایه گذاری و محافظت از آن . رشد ارائه خدمات مشاوره هنری در پلت فرم های گوناگون هم این روند را تایید می کند.

افزون بر این تعداد افراد و بنیاد هایی که به مدیریت مجموعه های خصوصی می پردازند نیز افزایش یافته است . گرچه هدف بسیاری از این فعالیت ها ظاهرا سود اندیشانه نیست ، با مصرف بخش بزرگی از سرمایه در راه خرید آثار هنری ، اهداف مالی بنیاد محقق می شود.

سرانجام ، عامل موثر دیگر در رشد چشمگیر بازار هنر ، رونق گالری های خصوصی است. طبق گزارش برای گالری های خارج ایران ، ((گالری های خصوصی)) 70درصد از گالری هایی که به دست مجموعه داران بزرگ تاسیس شده اند ، شروع فعالیتشان از سال 2000 به این سو بوده است.

بسیاری از مجموعه داران پروژه های فرهنگی بزرگ را خودشان اجرا می کنند و به این ترتیب مجموعه هایی را با هدف توسعه ی گفتمان موزه پژوهی شکل می دهند، این گونه فعالیت ها تا کنون پیش تر در انحصار دولت ها بوده است.

در زیر به برخی از تازه ترین نمونه ها اشاره میکنم.مجموعه ی بوروس در برلین به کوشش کریستینو کارن بوروس ( ( Christian & Karen Boros ؛ بنیادِ هنرِ دِوی (Devi Art Foundation) در گورگائونِ (Gurgaon) هند به کوشش لخا و انوپام پودار (Lekha & Anupam Poddar) ؛ بنیادِ ایشتی (Aishti Foundation) در بیروت به کوشش تونی سلامه (Tony Salame’) در سال 2015 آغاز به کار کرده اند. موزه و مجموعه کیران نادار (Kiran Nadar Museum of Art) در دهلی نو و بنیاد های دیگری مانند V-A-C در ونیز ، بنیاد سمدانی (Samdani Art Foundation) در داکای بنگلادش ، و بنیاد مارچانو (Marciano Art Foundation) در لس آنجلس . مجموعه داری خصوصی ، به واقعیت اقتصادی جا افتاده ای بدل شده که در کنار سایر عوامل به رشد بازار هنر معاصر کمک می کند .

گــــرد آوری : نیکـــــ زی

https://play.google.com/store/apps/details?id=com.raadcom.neekzee

http://cafebazaar.ir/app/?id=com.raadcom.neekzee&ref=share

https://new.sibapp.com/applications/neekzee

neekzee.com

منبع : الیسا زرلونی /میلان ، نوامبر 2016